Αναζητώντας τη Γαλήνη
In omnibus requiem quasivi,
et nusquam inveni nisi in angulo cum libro1.
Thomas a Kempis, 1380-1471.
25 Τώρα, φτάνει τώρα να μπορώ να ζω ευχαριστημένος με το λίγο και να μην είμαι δοσμένος πάντα σε μακρινές (στρατιωτικές) πορείες, αλλά να αποφεύγω τις πύρινες ανατολές του Κυνάστρου* στη σκιά ενός δέντρου κοντά σε ρυάκια με τρεχούμενο νερό.
Ούτε όμως να ντρέπομαι να κρατώ πότε πότε τη δικέλλα ή να σαλαγώ
30 με τη βουκέντρα τα αργά βόδια. Ούτε να με στενοχωρεί να κουβαλήσω στην αγκαλιά μου ένα αρνάκι ή να ξαναφέρω στο σπίτι τη γέννα μιας γιδούλας, που ξεμοναχιάστηκε όταν την ξέχασε η μητέρα της.
Εσείς όμως, κλέφτες και λύκοι, λυπηθείτε το μικρό κοπάδι μου: από μεγάλο κοπάδι πρέπει να ζητάτε το κυνήγι σας.
35 Εδώ εγώ συνηθίζω κάθε χρόνο και το βοσκό μου να εξαγνίζω και να ραίνω με γάλα την ειρηνική θεά των κοπαδιών (Πάλη**).
Ελάτε, θεοί, και μην περιφρονείτε εσείς τα δώρα απ’ το φτωχικό μου τραπέζι ούτε από τις πήλινες κούπες.
Πήλινες κούπες κατασκεύασε για δική του χρήση ο παλιός
40 αγρότης και τις έπλασε από εύπλαστη λάσπη.
Δεν αναζητώ εγώ τα πλούτη και τους καρπούς των πατέρων μου, που τους έφερε στον παλιό πρόγονό μου η σοδειά, η αποθηκευμένη. Μικρό σπαρμένο χωράφι μου φτάνει. (Μου φτάνει) αν μπορώ να αναπαύομαι στο κρεβάτι και να ξεκουράζω τα μέλη μου σε συνηθισμένο κλινάρι.
Η Επιτυχία της Νέας Ζηλανδίας.
New Zealand has gone 100 days without community transmission of COVID-19 — here's how they did it.
1. Διαρκείς έλεγχοι στα σύνορα για να αποτραπεί η είσοδος του COVID-19 στη χώρα 
2. Lockdown και διατήρηση αποστάσεων για να σταματήσει η μετάδοση στην κοινότητα
3. Μοριακοί έλεγχοι κατά περίπτωση, ιχνηλάτηση επαφών και καραντίνα
Συλλογικά, αυτά τα μέτρα έχουν επιτύχει χαμηλό αριθμό περιπτώσεων και θανάτους σε σύγκριση με χώρες υψηλού εισοδήματος στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική που εφάρμοσαν μια στρατηγική καταστολής. (Πηγή: The Conversation)
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της χώρας, η πανδημία στη Νέα Ζηλανδία είχε διάρκεια 103 ημερών. Από τότε έχουν περάσει 100 ημέρες χωρίς κρούσμα. Στην ένθετη φωτογραφία η Jacinda Ardern, Πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας.
Έγκλημα & Τιμωρία
τίς γὰρ δεδοικὼς μηδὲν ἔνδικος βροτῶν;
(Σα δε φοβάται τίποτα, ποιός θα ᾽ναι δίκιος;)
Αισχύλος, Ευμενίδες, 698.
Ἄρει δ᾽ ἔθυον, ἔνθεν ἔστ᾽ ἐπώνυμος
πέτρα πάγος τ᾽ Ἄρειος· ἐν δὲ τῷ σέβας
ἀστῶν φόβος τε ξυγγενὴς τὸ μὴ ἀδικεῖν
σχήσει τό τ᾽ ἦμαρ καὶ κατ᾽ εὐφρόνην ὁμῶς,
αὐτῶν πολιτῶν μὴ ᾽πικαινούντων νόμους
κακαῖς ἐπιρροαῖσι· βορβόρῳ δ᾽ ὕδωρ
λαμπρὸν μιαίνων οὔποθ᾽ εὑρήσεις ποτόν.
τὸ μήτ᾽ ἄναρχον μήτε δεσποτούμενον
ἀστοῖς περιστέλλουσι βουλεύω σέβειν,
καὶ μὴ τὸ δεινὸν πᾶν πόλεως ἔξω βαλεῖν.
τίς γὰρ δεδοικὼς μηδὲν ἔνδικος βροτῶν;
Αισχύλος, Ευμενίδες, στίχοι 689-699.
Το Ηγεμονικό Προνόμιο
η εξουσία του πολίτη δεν στηρίζεται στο δικαίωμα να θέτει μια ερώτηση, αλλά στο δικαίωμα να απαιτεί μια απάντηση.
Milan Kundera, Η Αθανασία, Σελ 136.
Πριν μπορέσουν να καταλάβουν ότι πολεμούσαν με άνισα όπλα-γιατί ήταν εκείνοι που μπορούσαν να θέτουν ερωτήσεις κι όχι αυτοί εδώ-οι πανίσχυροι πολίτες κατρακυλούσαν Κ.Ο. στο δάπεδο του ρινγκ.
Οι μονομαχίες αυτές είναι ένα σημείο των καιρών: η κατάσταση έχει αλλάξει. Οι πολίτες είχαν καταλάβει ότι το να θέτουν ερωτήσεις δεν ήταν μόνο η μέθοδος άσκησης ενός θεμελιακού δικαιώματος, που ζητάει εξηγήσεις, αλλά ένας τρόπος να ασκούν την εξουσία. Ο πολίτης δεν είναι αυτός που απλώς θέτει ερωτήσεις, αλλά αυτός που έχει το ιερό δικαίωμα να τις θέτει σε οποιονδήποτε, για οποιοδήποτε θέμα. Δεν έχουμε όλοι αυτό το δικαίωμα; Κάθε ερώτηση δεν είναι έστω ένα γεφυράκι κατανόησης που ρίχνεται από τον ένα άνθρωπο στον άλλον; Ίσως. Διευκρινίζω την επισήμανση μου: η εξουσία του πολίτη δεν στηρίζεται στο δικαίωμα να θέτει μια ερώτηση, αλλά στο δικαίωμα να απαιτεί μια απάντηση.
Άρθρο 285 - Ποινικός Κώδικας
Νόμος 4619/2019
Παραβίαση μέτρων για την πρόληψη ασθενειών
1. Όποιος παραβιάζει τα μέτρα που έχει διατάξει ο νόμος ή η αρμόδια αρχή για να αποτραπεί η εισβολή ή η διάδοση μιας μεταδοτικής ασθένειας τιμωρείται: α) με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος για ζώα, β) με φυλάκιση και χρηματική ποινή αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος μετάδοσης της ασθένειας σε αόριστο αριθμό ανθρώπων.
2. Αν η παραβίαση είχε ως αποτέλεσμα να μεταδοθεί η ασθένεια σε ζώα, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών και χρηματική ποινή, και αν είχε ως αποτέλεσμα να μεταδοθεί σε άνθρωπο, επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη.
Η Δοκιμασία.
Το μίσος είναι το δηλητήριο που πίνεις εσύ
περιμένοντας να βλάψει τον άλλον.
Gems of Buddhist Wisdom, 1996.
Η αληθινή καλοσύνη του ανθρώπου δεν μπορεί να φανερωθεί με απόλυτη καθαρότητα και απόλυτη ελευθερία παρά μόνον απέναντι σ’ αυτούς που δεν διαθέτουν καμία δύναμη.
παρέλαση κλεφτών & φρενοβλαβών
Το λαμπρότερο γεγονός της βασιλείας του Μουράτ Δ΄, τουλάχιστον όσον αφορούσε την Κωνσταντινούπολη, ήταν η μεγάλη παρέλαση των συντεχνιών, την οποία διέταξε να γίνει το 1638.
Εκτός από τους αξιοπρεπείς εμπόρους και εργαζομένους της πόλης, η πομπή περιλάμβανε και μερικές από τις τάξεις των εγκληματιών και άλλων, λιγότερο αξιοσέβαστων, ομάδων. Όλοι αυτοί παρήλασαν κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του αστυνομικού διοικητή της πόλης, όπως γράφει ο Εβλιά [Τσελεμπή]:
Το σωματείο των κλεφτών και των ληστών, οι οποίοι έχουν βάλει στο μάτι τα πορτοφόλια μας, μπορεί να αναφερθεί εδώ ως εξαιρετικά πολυάριθμο·
Αναχωρητές
Ζεις γενναία όταν δεν φορτώνεις
τα προβλήματά σου σε άλλους.
Ηλίας Πετρόπουλος1.
Αλλά εγώ είχα τις δικές μου παράξενες ιδέες κι αυτές δεν είχαν καμιά σχέση με όλο αυτό το ‘‘παρανοϊκό’’ στοιχείο.
Εγώ ήθελα ένα σακίδιο γεμάτο με ό,τι ήταν απαραίτητο για ύπνο, καταφύγιο, φαγητό, μαγείρεμα, στην ουσία μια πλήρη κουζίνα και κρεβατοκάμαρα ακριβώς πάνω στην πλάτη μου και να πάω κάπου, να βρω απόλυτη μοναξιά, να μελετήσω το απόλυτο κενό του μυαλού μου, να είμαι εντελώς ουδέτερος για οποιαδήποτε ή οποιεσδήποτε ιδέες.
Δείκτης Αντίληψης Διαφθοράς
‘‘Θα όφειλα, όμως, να έχω υπόψη μου και μια άλλη παράμετρο: την τάση μυθοπλασίας, που έχει δημιουργηθεί στον τόπο μας, τη μόνιμη και έμμονη ιδέα μας για εξύφανση διεθνούς συνωμοσίας εναντίον μας, τον ξένο ‘‘δάκτυλο’’ ή ξένο παράγοντα ή τις ‘‘σκοτεινές δυνάμεις’’ που πάντοτε επεμβαίνουν εναντίον μας. Και ότι τελικά, σε όλες τις περιπτώσεις που αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, δεν είμαστε εμείς εκείνοι που φταίνε, αλλά πάντοτε ‘‘οι άλλοι’’.1
‘‘Είμαστε ευρωπαϊκή χώρα διαπιστευμένη στα Βαλκάνια και όχι βαλκανική χώρα διαπιστευμένη στην Ευρώπη’’.2
Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε και έτσι απαιτούμε να μας συμπεριφέρονται.
Η Ακαταμάχητη Γοητεία της Αυταπάτης
Η πραγματικότητα είναι πεζή, αδιάφορη και σκληρή. Είναι όμως το μόνο μέρος που μπορείς να περπατήσεις1. Η πορεία στον αληθινό κόσμο απαιτεί επώδυνους συμβιβασμούς και δυσάρεστες προσαρμογές. Αν και όλοι τα γνωρίζουν αυτά, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων, αν όχι οι περισσότεροι, δείχνουν να τα αρνούνται ή έστω να τα αμφισβητούν.
Οι ανθρωπολόγοι αποκάλυψαν ότι οι δυσκολίες της ζωής, το αίσθημα της αδυναμίας και έτσι η ανάγκη συμμετοχής σε μεγάλα, και άρα ισχυρά, δίκτυα δημιούργησαν τις φαντασιακές διυποκειμενικές2 τάξεις. Σ’ αυτές θεμελιώνεται η κοινωνική συνοχή. Ως τέτοιες καταγράφονται τα γνωστά τρίπτυχα: Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια, όπως και το Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη. Ο Απόστολος Παύλος όριζε την πίστη ως την πεποίθηση για την ύπαρξη όσων ελπίζουμε ότι υπάρχουν και τη βεβαιότητα για πράγματα που δεν βλέπουμε3. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε την ακλόνητη άποψη ότι ο Θεός δεν παίζει ζάρια4.