Ατυχέστατο και ιδιαίτερα θλιβερό γεγονός, σίγουρα έργο ακραίων ή εξαγορασμένων προβοκατόρων, που αμαυρώνει ένα σύστημα - με τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις που έχει κάθε σύστημα - που παρά τον δεκαετή πόλεμο τη δεκαετία του '80, έχοντας απέναντι το σύνολο της Δύσης και τις δύο τότε υπερδυνάμεις και τις κυρώσεις που πλέον διαρκούν σχεδόν μισό αιώνα κράτησε και κρατάει τη χώρα όρθια και ακατάβλητη σε αντίθεση με τους αντιπάλους του στην περιοχή που είτε ξεπουλήθηκαν στη Δύση και διαλύθηκαν είτε, παρά τον τεράστιο πλούτο τους, κατάντησαν προτεκτοράτα.
Η ΕΣΣΔ εκβίαζε εξαιτίας της υποστήριξης του Ιράν προς τον απελευθερωτικό αγώνα των Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, προμηθεύοντας μαζί με τους Ευρωπαίους, κυρίως Γερμανούς, πρώτες ύλες και τεχνογνωσία στον Σαντάμ για παρασκευή χημικών όπλων, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ευρέως κατά των αμάχων του Ιράν.
Μόνο στην επίθεση των Ιρακινών με χημικά όπλα στη Halabja στις 16 Μαρτίου 1988 είχαν δολοφονηθεί ένας αριθμός από 3.200 έως 5.000 κυρίως παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων. Οι περισσότεροι από τους 7.000 έως 10.000 άμαχους τραυματίες πέθαναν αργότερα. Το αποικιοκρατούμενο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν είχε καταδικάσει κανέναν. Στο τέλος του πολέμου, που είχε υποκινηθεί από τη Δύση με την εργαλειοποίηση των Αραβικών Χωρών του Κόλπου, είχαν καταγραφεί πάνω από ένα εκατομμύριο νεκροί και από τις δύο πλευρές. Οι εξακόσιες χιλιάδες από αυτούς ήταν Ιρανοί.
Θυμίζω επίσης το αμερικανικό σκάνδαλο Όπλα στο Ιράν - μέσω Ισραήλ - Χρήματα στους Κόντρας. Την περίοδο εκείνη, στην αρχή του Πολέμου μετά το Σεπτέμβρη του 1980 και τους πρώτους μήνες του 1981, η Ελλάδα είχε χρησιμοποιηθεί για την αποστολή δυτικών όπλων στο Ιράν για να αποφευχθεί μια σύντομη, όπως υπέθεταν οι δυτικοί, κατάρρευση της Ισλαμικής Επανάστασης.
Είχε υποτιμηθεί η αυταπάρνηση, ο ηρωισμός και η αφοσίωση των Ιρανών προς ένα κίνημα που είχε αποτινάξει το ζυγό των δυτικών με ενεργούμενο τον Σάχη. Ένα κίνημα θεοκρατικό γιατί οι ιδεολογίες όπως αποδεικνύονταν δεν ήταν παρά το πολιτικό άλλοθι του επεκτατισμού των υπερδυνάμεων. Ο λαός του Ιράν είχε απηυδήσει με το όργιο της ληστείας της χώρας από την Anglo-Iranian Oil Company, ειδικά μετά το Πραξικόπημα του 1953 που είχαν εχορχηστρώσει οι ΗΠΑ, και την ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου Mohammad Mosaddegh και της βίας κατά των πολιτών που είχε αποχαλινωθεί από το εγκάθετο αυτοκρατορικό καθεστώς.
Σε μια συνέντευξή της στο Spiegel το 2017 η τελευταία αυτοκράτειρα Farah Pahlavi, μια κοινή θνητή όπως και ο σύζυγός της που είχαν ανασυρθεί από το πουθενά, αναφερόμενη στα εγκαίνια του Tehran Museum of Contemporary Art για το οποίο μια αμερικανική εφημερίδα το 1977 προειδοποιούσε πως προκαλεί τη σύγκρουση ενός από τους αρχαιότερους πολιτισμούς με τον σύγχρονο δυτικό κόσμο της δεκαετίας του ’70, έλεγε πως είχε πει στον Henry Kissinger ότι θα έπρεπε να το είχαν εγκαινιάσει 5-6 χρόνια νωρίτερα. Ο H. Kissinger της είχε απαντήσει: Τότε θα είχατε ανατραπεί 5-6 χρόνια νωρίτερα.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 στη Γερμανία είχα φιλικές σχέσεις με αρκετούς Ιρανούς και των δύο πλευρών. Οι μετριοπαθείς συμφωνούσαν στους λόγους που προκάλεσαν την έκρηξη και την επιτυχία της Ισλαμικής Επανάστασης.
Ο φόνος της Mahsa Amini είναι μια εντελώς αδικαιολόγητη τραγωδία. Δεν αποκλείεται όμως η 22-χρονη Ιρανή να είναι μια σημερινή εκδοχή της Ιφεγένειας που θυσιάζεται με σκοπό να ευοδωθούν τα δυτικά σχέδια ώστε να πληγεί ένας βασικός και ανυποχώρητος πυλώνας του αντιδυτικού μετώπου που σφυρηλατείται σε μια ιδιαίτερα σπουδαία, πλούσια και ευαίσθητη περιοχή της Ανατολής παγκόσμιας γεωπολιτικής κρισιμότητας.
Ξέρω πως γίνομαι ωμός και κυνικός. Γίνομαι ωμός και κυνικός γιατί η ιστορία, όπως και η ζωή, είναι ωμή και κυνική. Κι' αν δεν μπορούμε να τεκμηριώσουμε τη σκληρή τυχαιότητα ενός δραματικού συμβάντος, θα πρέπει να δούμε ποιοι τελικά ωφελούνται ή βλάπτονται από το συγκεκριμένο γεγονός. Θυμίζω επίσης πως υπάρχουν πολλές εκδοχές της αλήθειας. Εγώ επιλέγω τη συγκεκριμένη.
Λένε* πως το σούρουπο και το χάραμα ανοίγουν και κλείνουν οι πύλες των δύο κόσμων.
Ωστόσο τίποτε δεν συγκρίνεται με τις μαρμαρυγές των καθαρών απόβραδων όταν αναγγέλλουν τη σιωπηλή έξαψη μιας δροσερής και φεγγαρόλουστης νύχτας.
Οι κρύες και ξάστερες νύχτες ευνοούν την ψυχική διέγερση και το στοχασμό. Τις νύχτες γινόμαστε ροές ενέργειας. Είναι οι ώρες που ακολουθούμε τους αόρατους δεσμούς των κυματοσυναρτήσεων που δεν αναγνωρίζουν και έτσι δεν περιορίζονται από χώρους και χρόνους**.
Με τις κυματοσυναρτήσεις αλληλεπιδρούμε, κάποιες φορές ακόμη και παρά τη θέλησή μας, με άλλους ανθρώπους, αθροίσματα σωματιδίων σε προσωρινή τάξη ή και μετά από αυτήν, με τους οποίους είμαστε ή υπήρξαμε κάποτε συνδεδεμένοι και που τώρα είναι ή πιστεύουμε πως είναι απομακρυσμένοι ή και χαμένοι πια για μας κι εμείς για εκείνους.
Στην αδυσώπητη φωταύγεια της ημέρας επανακτούμε τη σωματιδιακή μας υπόσταση μόνο και μόνο για να προβάλουμε σε ανιαρές φλυαρίες και επίπονες διαδικασίες τις νυχτερινές ενατενίσεις.
* Οι Σαμάνες στις στέπες της Κεντρικής Ασίας, οι Μάγοι στις ερήμους της Αμερικής και Άλλοι Θεράποντες της Μη Εκφυλισμένης Γνώσης.
** Η σύγχρονη φυσική θεωρεί το χώρο και το χρόνο προβολές της βαθύτερης εικόνας του μικρόκοσμου: That Einstein's equations can be rewritten thermodynamically implies that space and time are also emergent properties of this deeper microscopic picture. (2010 by Erik Verlinde of Amsterdam University, The Economist, August 28th - September 3rd 2021, p. 64.)
#fullmoon #energy #space #time
Britain’s longest-reigning monarch has died. During her 70-year reign, Queen Elizabeth II advised 15 British prime ministers, met 12 American presidents, lent her name to over 600 charitable organisations and owned more than 40 Pembrokeshire Welsh Corgi dogs. Along with her consort, Prince Philip—by her side until his death in 2021—she witnessed the evolution of Britain from a declining imperial power to a multicultural country embracing change. The unique circumstances of the queen’s reign mean that it is unlikely to be repeated. The new monarch, King Charles III, is Britain’s longest-serving heir-apparent and is the oldest new monarch in the country’s history.
The Economist, September 8th 2022.
Queen Elizabeth II’s 70-year reign was the longest of any British monarch—and spanned a period in which the world has radically changed. This is the story of her remarkable life pic.twitter.com/fLvP6MTyhk
— The Economist (@TheEconomist) September 8, 2022
Life is a tragedy to those who feel and a comedy to those who think. Molière.
Είναι επίσης φανερό πως ούτε οι ανώτατες φύσεις ούτε τα λιγότερο ανεπτυγμένα στρώματα της ανθρωπότητας δεν θα μπορούσαν να ευνοήσουν ένα τέτοιο σύστημα· οι τελευταίοι αυτοί, αν τύχαινε να έχουν κάποια σχέση με το σύστημα, το χρησιμοποιούσαν μόνο και μόνο σαν δικαιολογία για μια ζωή έκλυτη, όπως οι άνθρωποι αυτού του τύπου είναι ικανοί να κάνουν με οποιοδήποτε υλιστικό σύστημα.
Υπάρχει όμως κι ένας μέσος τύπος ανθρώπου, ο ευαίσθητος, ο διανοούμενος, αυτός που χωρίς να είναι πολύ βαθύς στη σκέψη του έχει μια τάση να κατέχεται από φόβους όχι υλικούς. Ο άνθρωπος του τύπου αυτού κινδυνεύει να κυριευτεί είτε από μια άσκοπη μελαγχολία, είτε από μια νοσηρή θρησκευτικότητα ή και από απλή δεισιδαιμονία, αν δε βρει κάποιο σύστημα (θρησκευτικό ή φιλοσοφικό) που να είναι σε θέση να το εννοήσει και να μπορέσει να γίνει γι' αυτόν ένας οδηγός για τη ζωή του και μια πηγή ανακούφισης από τον τρόμο του για το άγνωστο, σ' αυτή τη ζωή ή σε κάποια άλλη.
Στη νοοτροπία και την ψυχοσύνθεση αυτού του ανθρώπινου τύπου ο Επικουρισμός φαίνεται πως είχε ιδιαίτερη απήχηση· προκειμένου γι' αυτόν επίσης τον τύπο είναι πιθανόν αληθινές οι συχνές αναφορές του Λουκρήτιου για την επικράτηση των δύο φόβων που για την απαλλαγή της ανθρωπότητας απ' αυτούς ευγνωμονεί πάνω απ' όλους τον Επίκουρο, του φόβου για το θάνατο και του φόβου για το υπερφυσικό.
H.J.Rose, Ιστορία της Λατινικής Λογοτεχνίας, ΜΙΕΤ 1993, Σελ. 127 - 128.
Όποιος έχει το προνόμιο να προετοιμάζεται για την κατάκτηση του κράτους, της κοινωνίας ή του κόσμου προετοιμάζεται στη σκιά.
Αν και με περιφρονητική έπαρση, διατυπωμένη προκλητικά, ο διοικητής της υπηρεσίας πληροφοριών έδωσε το πρωταρχικό περίγραμμα της αποστολής του: Quod ubique, quod ab omnibus et quod semper. (Ό, τι παντού, ό,τι από όλους και ό,τι πάντοτε.)
Οι πληροφοριοδότες πηγαίνουν παντού. Κάθε εμπειρία τους είναι χρήσιμη για να επινοήσουν πληροφορίες. Για τις υπηρεσίες πληροφοριών, όσο περισσότερα ξέρουν ή παριστάνουν ότι ξέρουν, τόσο πιο ισχυροί γίνονται. Το σημαντικό – αυτό να το θυμάστε πάντα - είναι να κατέχουν ένα μυστικό.
Και δεν υπάρχουν πληροφορίες καλές και κακές, η αξία τους έγκειται στο να τις καταγράφεις όλες και να ψάχνεις να βρεις πως συνδυάζονται. Οι δεσμοί πάντα υπάρχουν, αρκεί να θέλεις να τους βρεις.
Αποσπάσματα από το "Εκκρεμές του Φουκώ" του Umberto Eco.
Είναι δυνατόν η πραγματικότητα να μην ξεπερνά απλώς τη φαντασία αλλά να προηγείται, ή μάλλον να τρέχει προκαταβολικά για να διορθώσει τις ζημιές που θα δημιουργήσει η φαντασία;
Είναι! Μας το δείχνει η 38-χρονη (!) Αντιγόνη Ντρισμπιώτη. Και μας το δείχνει με τη διπλή επιτυχία της που αποδεικνύει πως δεν βρίσκεται τυχαία και συγκυριακά στην κορυφή της Ευρώπης.
Οι θυσίες, το πάθος, η αντοχή και η αφοσίωσή της είναι μοναδικά και ιδιαίτερα. Μ’ άλλα λόγια δεν είναι αντιπροσωπευτικά. Όλα αυτά, όσο κι αν προβάλλονται σαν δημόσιες αρετές, δεν μας αφορούν όλους. Απευθύνονται σε λίγους. Στους λίγους που δεν ικανοποιούνται ανακαλύπτοντας φταίχτες ή βρίσκοντας δικαιολογίες για να συμφιλιώνονται με την παραίτησή τους.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη κάνει και κάτι άλλο και μάλιστα επώδυνο. Μας ξεμπροστιάζει. Ξεμπροστιάζω σημαίνει αποκαλύπτω δημόσια, μπροστά σε τρίτους, την αναξιότητα, τα σφάλματα ή την ατιμία κάποιου.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη μας δείχνει ότι οι ικανότητες, που μπορεί και σίγουρα τις διαθέτουν πολλοί ή αρκετοί, δεν φτάνουν από μόνες τους. Χρειάζεται ο απαραίτητος χαρακτήρας για να αναδειχτούν. Και χαρακτήρας είναι αυτά που κάνει κάποια ή κάποιος όταν δεν τον βλέπουν.
Το χάσμα ανάμεσα στο πρώτο επίπεδο προσοχής, που είναι η φυσική μας υπόσταση, και στο δεύτερο, που είναι ο πνευματικός εαυτός μας, είναι πλέον τόσο μεγάλο, ώστε στο πρώτο επίπεδο να συμπεριφερόμαστε σαν ηλίθιοι, ενώ στο δεύτερο σαν παρανοϊκοί.
Κάπως έτσι δικαιολογείται ο Επίκουρος όταν λέει: εἰ ταῖς τῶν ἀνθρώπων εὐχαῖς ὁ θεὸς κατηκολούθει, θᾶττον ἄν ἀπώλλυντο πάντες ἄνθρωποι, συνεχῶς πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατʼ ἀλλήλων εὐχόμενοι. Ἐπίκουρος, 388. (Αν οι θεοί πρόσεχαν και εκτελούσαν τις προσευχές των ανθρώπων, όλοι τους θα χάνονταν σύντομα, επειδή όλοι τους παρακαλούν για το κακό των άλλων.)
"Großer Irrtum des Westens, dass es ein Volk der Ukrainer gäbe, eine nationale Identität." *
Helmut Schmidt, Mai 2014. Der Spiegel, Nr.24/11.6.2022, s.42-45.
(*Μεγάλο λάθος της Δύσης να θεωρεί ότι τάχα υπάρχει ουκρανικός λαός και ουκρανική εθνική ταυτότητα.)
Ο σοσιαλδημοκράτης Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, ένας θιασώτης της Real Politik που σχεδόν ποτέ δεν υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής, χαρακτηρίζονταν από την ψυχρή αντικειμενικότητα του ανθρώπου που διέθετε διπλωματική εμπειρία, πέρα από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, και είχε αφομοιώσει την έννοια του ιστορικού συνεχούς. Γνώριζε ότι οι κορώνες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτοδιάθεσης και δικαίου στις διεθνείς σχέσεις δεν είναι παρά λυρικές αυταπάτες.
Την επαύριο της κυπριακής τραγωδίας (Αττίλας ΙΙ, 14 Αυγούστου 1974) και της αποχώρησης της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ είχε δηλώσει: Η κυπριακή κρίση δεν παρουσιάζει κανέναν κίνδυνο για την ύπαρξη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Με τον ωμό ρεαλισμό του ανθρώπου που είχε βιώσει την ήττα, τον διαμελισμό, αλλά και την παρόλα αυτά δυναμική αναγέννηση της δικής του πατρίδας, είχε παρατηρήσει σχεδόν κυνικά ότι: Η κρίση πιθανόν να ωφέλησε την Ελλάδα, διότι της έχει χαρίσει μια νέα κυβέρνηση. (Σπ. Β. Μαρκεζίνη, Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, Τόμος Τρίτος, Πάπυρος, 1994, Σελ 245.)
#Ζελένσκι #Ukraine #UkraineRussiaWar #Russia
Για όλες εκείνες τις μοναδικές προσωπικότητες, που βάδισαν μέσα στο ξάστερο φως και σήκωσαν τα θνητά μάτια τους προς τις χώρες του ουρανού, που φοβέριζε τους ανθρώπους με την τρομερή του όψη και τους απειλούσε με το μουρμουρητό και τους κεραυνούς του.
Που καταπάτησαν το φόβο, όρθωσαν το ανάστημά τους, ξεδιάλυναν τα παραμύθια για θεούς και δαίμονες και λύτρωσαν τα μελαγχολικά πνεύματα και τις σκιαγμένες ψυχές από τις υπερβατικές φαντασιοκοπίες και το νυχτερινό τρόμο.
Που από αγάπη για τη γήινη ζωή - τη μοναδική ζωή - εμπιστεύτηκαν το λογικό, είδαν κι εξήγησαν, όσο εξήγησαν τα φαινόμενα – όσο μπορούν και εξηγούν και σήμερα και που ωστόσο είναι αρκετά για να σκορπίσουν τις ψευδαισθήσεις.
Που προτίμησαν τις πικρές αλήθειες από τα γλυκά ψέματα και η ευσέβειά τους εξαντλήθηκε στα μέτρα των αντίμαχων φυσικών δυνάμεων: Αυτόν τον κόσμο δεν τον έπλασε κανένας θεός ή άνθρωπος, παρά υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει: μια αιώνια, ζωντανή φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο. (Ηράκλειτος, 12 Β. 30)
Για όλες τις ευγενικές και θαρραλέες ψυχές από τότε μέχρι και τώρα δεν βρίσκω τίποτα πιο κατάλληλο σαν χαιρετισμό: Να θυμάσαι ότι, αν και είσαι από τη φύση σου θνητός και σου αναλογεί περιορισμένος χρόνος ζωής, με το στοχασμό γύρω από τη φύση, έφτασες σε ψηλά επίπεδα αντίληψης σχετικά με το άπειρο και την αιωνιότητα, και κατανόησες αυτά που υπήρχαν, αυτά που υπάρχουν και αυτά που θα υπάρξουν*. (Μητρόδωρος ο Λαμψακηνός, 3ος αι. π.Χ.Επίκουρου Προσφώνησις.) #JamesWebbSpaceTelescope #Cosmos
Κάποιοι ίσως αφεθούν στη συμπαντική μαγεία που αποκαλύπτεται στο video:
Αν θα έπρεπε να συνοψίσω παραστατικά τη διαχρονική στάση της ηγεσίας των Tories προς τις εισοδηματικά μεσαίες και κατώτερες τάξεις του Η.Β., σύμφωνα με τις απόψεις1 του John le Carré, μια ιδιαίτερα αντιπροσωπευτική εικόνα θα ήταν αυτή με τη χειρονομία της υπουργού παιδείας Andrea Jenkyns προς τους ωρυόμενους πολίτες έξω από την Downing Street.
Ο David Cornwell, a.k.a. John le Carré, 1931 – 2020, ένας από τους μεγάλους Βρετανούς λογοτέχνες2, είχε διδάξει στο περίφημο ιδιωτικό σχολείο Eton3: Στην τάξη που δίδασκα υπήρχαν 20 ως 30 Boris Johnsons. Ήταν γοητευτικοί, αστείοι, ετοιμόλογοι, σχετικά καλλιεργημένοι και ασφαλώς ενημερωμένοι. Πριν απ’ όλα όμως ήταν απόλυτα ανήθικοι. Έβλεπαν τους εαυτούς τους ως μέλη μιας ελίτ, που είναι πεπεισμένη πως κατέχει δικαίως τα ηνία.
Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για άτομα δεύτερης διαλογής με μια αποικιοκρατική κοσμοαντίληψη, που ονειρεύονται να διώξουν τους Πολωνούς, τους Βούλγαρους κι ακόμα καλύτερα όλους τους αλλοδαπούς από τη χώρα και να επανασυστήσουν την πάλαι ποτέ Μεγάλη Βρετανία με την εργατική τάξη της. Αυτό είναι βαθύτατα ρατσιστικό και σοβινιστικό.
Το ποσοστό των Βρετανών που παρακολουθούν τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία φτάνει στο 8%, στελεχώνουν όμως το 60% της δημόσιας διοίκησης της χώρας. Τα οικοτροφεία είναι η κατάρα της Βρετανίας. Εκεί παράγονται αυτοί οι Boris Johnsons που καταστρέφουν τη χώρα μας. Άνθρωποι χωρίς σχέσεις με τους γονείς τους, άνθρωποι που από παιδιά πάγωσαν συναισθηματικά και στη συνέχεια μεταφέρουν αυτό το κρύο σε μια ολόκληρη χώρα. Absolutely kaputt αυτό το σύστημα.
Πιστεύω ότι η Βρετανία χρειάζεται μια αναδιανομή του πλούτου. Πιστεύω πως πρέπει να βρούμε ένα τρόπο, ώστε η κοινωνία να μην έχει ταυτόχρονα αυτόν τον γελοίο πλούτο και αυτήν την γελοία φτώχια. Θα ’πρεπε να καταργήσουμε τα ιδιωτικά οικοτροφεία και να μεριμνήσουμε ώστε τα δισέγγονά μου να πηγαίνουν σχολείο με τα παιδιά του κρεοπώλη.
Παραπομπές:
1 - 2. Der Spiegel, 44/2017, s. 124 – 127.
3. Το Eton College ιδρύθηκε το 1440 από τον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο τον 6ο, ο οποίος το προικοδότησε γενναιόδωρα με σκοπό να εκπαιδεύσει αρχικά 70 άπορους νέους, που θα συνέχιζαν τις σπουδές τους στο King's College του Πανεπιστημίου του Cambridge, το οποίο ίδρυσε επίσης ο ίδιος την επόμενη χρονιά. Σήμερα το Eton είναι ένα από τα βασικά εκκολαπτήρια της βρετανικής ηγεσίας. Συνολικά 20 από τους 55 πρωθυπουργούς εκπαιδεύτηκαν στο Eton. Στις 14.4.’21, το BBC το περιέγραψε ως: The school that rules Britain.
Andrea Jenkyns, the new education minister, giving the finger to the public outside Downing Street on Thursday pic.twitter.com/LhnoPoodV3
— Marina Hyde (@MarinaHyde) July 9, 2022